Δεν είμαι
ελεύθερος δεν είμαι σκλάβος
το σόμα μου εάν
κάποιος φυλακίσει
την σκέψη μου
δεν θα μπορέσει να κρατήσει
κι αν το σκοτώσει
διπλά θα την
ελευθερώσει.
Δεν είμαι η μέρα
ούτε η νύχτα
ούτε το πέρασμα
ούτε η εναλλαγή
Δεν είμαι ο
ουρανός μίτε η γη
ούτε το φευγαλέο
της σκέψης νόημα
ούτε το ΄0νομα
Στον θάνατο δεν
είμαι η ζωή που περνά
και στην ζωή δεν
είμαι ο θάνατος που την
ξανά αρχινά
Αποσύρονται οι
νόμοι
Κάθε άποψη θα
αλλάξει
κάθε δόγμα θα
καταργηθεί
Κανείς με λένε
καλέ μου Κύκλωπα
εμένα
Σ α δεν μπορείς
να δεις τα πράγματα
με άλω μάτι
γιατί 'έχεις
μονάχα ένα
κάθε κατοικία
γκρεμισμένη
Στον ψίθυρο των
χορταριών παραδομένη
Θα με καλέσει,
η πάλη να υψωθεί
Απ τις φωνές των
άστρων
καθώς σκίζουν
τα σπλάχνα του σύμπαντος
δίχως σταματημό
ερχόμαστε
Επάνω στην Αργώ
χωρείς κωπηλάτες
η οδηγό
Ανατυπώνοντας
κάθε πλανήτη
κάθε γαλαξία,
την αρχή του
τέλους των εννοιών
από τα ορατά στα
αόρατα είδωλα
γιατί φανήκαμε
και είδε ο ένας
τον άλλον
είδαμε σχηματισμούς
από τον όγκο την
κίνηση την μυρωδιά και την γεύση
δώσαμε όνομα
χωρείς να σκύψουμε προς αυτούς,
δίχως να τους
ρωτήσουμε,
χωρείς να
χαιρετίσουμε
από εμάς, για
μας από αυτούς σε εμάς
.......................................................
Ποιος είπε ότι
σταματά εδώ το ταξίδι μας;
Επάνω στην μέρα
και στην νύχτα ακριβός
διαρκώς αλλάζοντας
σχήματα
επαναλαμβανόμαστε
Μη θωρείτε εκεί
πάνω τους αστερισμούς
αδιάφορους
μακρινούς κι απλησίαστους
Αυτοί, πάλλει
τον τύπο μου
θα τον εκσφενδονίσουν
εδώ
Με καπνούς και
ποτά
με ανοιξιάτικη
ηδονή
την κάθε κατοικία
να χτίσω
με χορό την μάχη
να αρχίσω
Μέχρις τον χρόνο
να ρουφήξουν
τα σπλάχνα,
και να χαθούν
μαζί του.
Κατεβαίνουνε
τα υψηλά ιδανικά
οι παγίδες
γκρεμίζονται
..............................................................................................................................................................
Παγίδα Αντίληψης
Σώμα σπίτι
πατρίδα
Μέσω μεταφοράς
μηχανή
Χώμα τροφή
πλανήτης πέτρα
Φυλακή
Κτίσμα φωλιά
θάνατος φυλακή
Σκέφτομαι τροφή
Έννοιες
Πνεύμα αιώνιο
ένα απόλυτη αρχή
Άνεμος Νερό
Λόγος
Σκέφτομαι
μια καινούργια
μηχανή
Νούμερα Εξισώσεις
αριθμοί
Θρόος ασύλληπτος
θεός
όραση αίσθηση
αντίληψη κρίση
Δράση σκέφτομαι
μια καινούργια
μηχανή.
Αφουγκράζομαι
Πίσω απ τις
κουρτίνες των συναλλαγών
μετακινούνται
μυστικά
συμφωνίες
φραγμένες πόρτες
σφραγισμένα παράθυρα
μουσικές,
προδοσίες εξευτελισμοί
Ναι! Δεν κινούν
τις σκέψεις τα πόδια μου
μα, σέρνονται
από αθέατα δίκτυα
Επάνω σε μια
καινούργια μηχανή.
΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄
΄
.........................................................................................................
Τα σπλάχνα μου
θέλουν
να καταπιούν
όλο το κενό
με τα μάτια το
σώμα την όσφρηση
φρέσκο ψωμί
βρεγμένο χώμα κομμένα χόρτα
άμμος αλμύρα
φύκια στο ψιλοβρόχι
στους ανοιξιάτικους
ανέμους
οσφραίνονται
τρέχοντας
Μυρίζει ζωή
.........................................
Μα στο μυαλό οι
σκέψεις
δεν σταματούν
τα Γιατί;
ΓΙΑΤΙ;
Ότι προσέχω να
πεθαίνει στο βλέμμα μου
και κάθε βεβαιότητα
να με φυλακίζει
Τις περήφανες
φωνές σας άκουσα
έξω απ την Βουλή
Φωνάξατε να
φύγουν οι κλέφτες οι ψεύτες οι υποκριτές
και τώρα ύποπτα
κοιτάτε ο ένας των άλλον
Ντυμένοι την
καχυποψία
ο καθένας
σκυμμένος στο πιάτο του
Εργολάβοι αφέντες
ρήτορες της πονηριάς δούλοι
Με θεατρικές
χειρονομίες
σέρνεται τον
χωρώ επάνω στην λάβα της απελπισίας
ακούνητων
ψηφοφόρων
οι ανικανοποίητοι
στρέφουν τώρα τον θάνατο
βασίζοντας την
θέση τους με τα ίδια όπλα
που κρατούσαν
οι ικανοποιημένοι
Πάλε πότε τα
σώματα ζωσμένα τον τρόμο
κουρασμένα
κρύβονται τώρα να απαλλαγούν
νίπτοντας τα
χέρια τους, απ των θηραμάτων το αίμα.
Μπροστά στην
κάθετη εφαρμογή
των οραμάτων
τους Λουφάζουν τώρα οι ποιητές
-''Όχι έτσι
ακριβός! Κάτι τέτοιο ποτέ δεν σκεφθήκαμε
“
Δεν ήταν αυτού
του δρόμου ο Λόγος τους
απλά συχνά πυκνά
των ανέφεραν
χάρη λόγου,
φέρει, (ει)πείν
Κάποιοι όμως
αναθάρρησαν οπλιστήκανε με αυτόν
και παζαρεύουν
τον θάνατο.
Ψηφίστηκαν
ο ένας μετά του
άλλου
χρειάζεται
ο ένας τον άλλον
Για μια μέρα,
αυτήν την μέρα
μα όταν νυχτώνει
αλλάζουνε γνώμη.
Η ψήφος γραμμένη
δύσκολα σβήνεται
Για τους δρόμους
, τα σπίτια, το φαγητό,
απ τον ήλιο
κάτω, μέσα στον ουρανό.
Χαράζοντας
ευδιάκριτα σύνορα
ανάμεσα στο κρύο
και την ζέστη
Τους κήπους τα
εργοστάσια τα χωράφια
οριοθετούν και
γοητευμένοι
απ τις αισθήσεις
χάνουν τα όρια
Το χρώμα στα
δέντρα της πλατείας
Τα είδωλα τις
λαμπρές στολές
τις ρετουσαρισμένες
φωτογραφίες
τους ατσαλάκωτους
ήρωες
τις πλατιές
θεατρικές χειρονομίες
Επιμελώς
ατημέλητοι
Κάθε αντίληψη
παγιδεύεται
επάνω στην στιγμή
της σύλληψής της
Δεν με στεναχωρεί
το κακό που γίνεται
με στεναχωρεί
που δεν μπορώ να το σταματήσω.
